siguro dumating na rin ako sa point na pinagdaanan ng character na nasa manga na ito. napagdaanan ko na yung mga malulungkot na pangungulila, mga pagbelawala sa mga saloobin mo, sa mga sugat gawa ng mga pisikal na pananakit pati mg hindi makitang sugat gawa ng mga pananakit na gawa ng emosyon at kung ano anong shit. tumulo ang luha mo isa man sa mga dahilan na andyan, pwede ring tumulo ang luha mo kasi sa sobrang kasiyahan mo, pero aminin mo - mas madalas bang maluha ka sa tuwa o sa kalungkutan?
maraming kabullshitan sa mundo natin. maaaring alam o lingid sa kaalaman mo, marami talaga. dumating sa panahon na naging iyakin ka. dumaan ka sa panahong lahat ng nagdudulot ng sakit sayo ay kailangang ilabas mo sa pamamagitan ng pagtulo ng luha mo. mamumugto ang mata mo pagtapos mong iiyak yan, pagtapos ano na? oo nga naman, ano ba namang malay ko sa nararamdaman mo..kahit siguro subukan mong ipaliwanag e may makakaintindi ba talaga kung ano ang nararamdaman mo, kung sarili mo nga mismo e hindi mo maipaliwanag kung ano ang nararamdaman mo.
kailan ba ako tumigil sa pag-iyak sa mga bagay na dapat apektado ako? hmmm siguro ng dahan dahan akong nasanay sa paulit ulit na mga bagay na dapat iiyak ko pero dahil sa ibang pagkakataon na yun e hindi ka dapat magpakita ng emosyon mo e nagpakita ka na lang ng "best poker face" na pwede mong iharap sa mga taong andun. mahirap sa una. pero pag tumagal tagal, siguro kahit may mamamatay sa harap ko e hindi na siguro ako maluluha. putangina lang. para na akong robot. isa siguro to sa mga pinakaayaw kong kaugalian na nakuha ko sa propesyon ko. ang hindi magpakita ng nakapanlulumong emosyon sa harap ng tao. na kailangan mong maging matatag sa harap ng mga suliranin. so siguro iipunin mo lang lahat yun tapos kung magsnap ka e goodluck na lang sa mga mangyayari..
maswerte nga siguro ang mga pumanaw na. sa kabila ng lahat e naranasan nila ang mabuhay, ang masaktan, ang mabigo at magtagumpay. lumuha rin ba sila? malamang oo. wala talagang kinalaman ang mga pumanaw sa sulat kong ito. kung bakit ko nabanggit yun, di ko rin alam. siguro sa sabkonsyo ko e mas gusto ko panandaliang pumanaw. kahit saglit lang. pero babalik rin ako...
bukas.
0 comments:
Post a Comment